به گزارش مشرق، امیر مسروری فعال رسانه ای در صفحه اینستاگرام خود درباره درگذشت احمد خسروی طلبه جوان فعال فرهنگی و جهادی نوشت:

برای احمد؛ ۴۳ + ۱

راستش را بخواهید ساعت ۱۶:۳۵ است و حتی توان وضو گرفتن ندارم. ۴۳ رفیق شهید دارم که از نیروی تک‌ور و رزمنده تا فرمانده‌ی نیرو جزئی از این لیست است؛ از سرلشگر تا گروهبان و بسیجی. اما هیچ‌کدام کمر مرا نشکست و این‌قدر داغون نکرد.

احمد خسروی از آخوندهایی بود که نه تنها حکومتی بودن برایش افتخار بود بلکه تا همین چند ماه قبل و رفتنش به سازمان مدارس صدرا برای امرار معاش عین خیلی از طلبه‌ها دچار مشکل بود. راستش را بخواهی نه خانه‌ای داشت‌ و نه حتی سرپناهی که روی آن طبقه‌ی غیر مجاز بسازد و از ماده صد استفاده کند. اما تا دلتان بخواهد برای این و آن خانه ساخت.

دم عید که می‌شد به احمد می‌گفتم کجایی؟ می‌نوشت فلان منطقه در حال ساخت خانه؛ با شوخی می‌گفتم احمد مگه چند هفته قبل فلان شهر نبودی و مشغول کار جهادی؟! می‌خندید و جواب میداد: تو که همش میگی ولی نمیایی!

احمد خسروی رفت؛ چند روز هم این شبکه‌ی اجتماعی با پرچم سیاه، بهم تسلیت می‌گویند و تمام. اما داغ احمد برای کسانی که دلشان به خنده‌های دور همی و گریه‌های بالا منبرش‌ خوش بود، هیچ وقت سرد نخواهد شد. اصلا چه کسی گفت احمد رفت، ما رفتیم و احمد با زمانه ماند. با تمام جهادی‌های گروه رسالت ماند. با سیستان و بلوچستان ماند. با رستم و سهراب و قاسم میر حسینی و شهید لک زایی ماند. اصلا احمد خسروی مگه می‌میرد؟! آنکه مرد ماییم؛ مایی که هر چه داشتیم برای نفسمان دادیم و خواهیم داد.

[ احمد، والله تالله بالله انکسر ظهری].
به تاریخ غم‌ترین روز سال ۹۸
در کنار تخت خواب و رو به قبله، بی وضو و نماز در حال گریه؛